Huren een tuin:
Elke dag water geven,
Het geduld dat je nastreeft,
Onder de zon, weer tegen de wind.
Er groeit iets!
Heel groen!
Blij totdat je merkt dat het allemaal koriander is.
Gaan dan naar LIDL,
Kopen wat carbonarasaus.
Huren een tuin:
Elke dag water geven,
Het geduld dat je nastreeft,
Onder de zon, weer tegen de wind.
Er groeit iets!
Heel groen!
Blij totdat je merkt dat het allemaal koriander is.
Gaan dan naar LIDL,
Kopen wat carbonarasaus.
Aprendí a no dar explicaciones,
cuando me mira hacia arriba de mi poesía,
cagándosela, “no entiendo” me dice
y sigo tomando notas de economía en mi cuarderno.
Aprendí a no dar explicaciones,
cuando parece ver mis brazos delgados por la primera vez,
después de dos años que nos encontramos,
y se felicita, “te veo bién”.
Aprendí a no dar explicaciones,
cuando oculto las bottellas vacías entre los suéteres,
solo entendería su pasado mismo
que proyecta sobre mí.
Aprendí a no dar explicaciones,
a él como al resto del mundo,
porque tan lejos es, tanto el espacio
que està entre nosotros.
Dejas que te crean monstruo
conscientemente cruel
en hurgar en sus noches
pasartela de sus opiniones
a el despertar
detràs de ojos ocultados de negro
poco importa
lo que piensan
Hasta que te creen cosciente
lùcido
hasta que creen ser parte de un plan
dejalos piensarte tal
dejalos creerte monstruo
y que no se dan cuenta
que consciente no eres.
Soñé con cuchillos
para ocultar bajo del cuello
o en el interior de las líneas de una mano
color plata – para reflejar el brillo lunar
y devolver las dudas
cuchillos taraceados de tus oraciones
o tus maldiciones, mio amor.
Soñé con cuchillos
y los llevé al borde de la mañana,
porqué pedí, en la noche anterior, al mio inconsciente de alistarse
no para intimidar, herir, matar,
para cada vez que me encuentro con una rama de la vida,
para taracearla cuando deseo untarme los dientes de su linfa,
y volver a encontrarte en mi cabeza, mio amor.
Sol, ¿realmente tu llevas la clorofila?
¿Dónde está tu linfa hoy
En este día de luz
que golpea sobre la nariz
de cielos azules y aguas
Por qué tu cuerpo no crece
tu cuerpo no se mueve?
Inmóvil de un cansancio de letras
de números, señales
Pero ¿cuanto amas esas palabras horribles
Que asì te hablan dientro?
Y en pausa,
Descendente, temblorosa, respirando profundamente
Me pregunto solamente
Si tu has ido ya.
Te perdí en el futuro hipotético
Entre lo que antes era aturdimiento
y baile,
y que se ha consumido
hasta devenir polvo.